موانع آموزش و برقراری ارتباط با بیمار از دید پرستاران بیمارستانهای شهر جیرفت در سال 1394 ‌

مقدمه: ارتباط آموزشی موثر ،اولین گام برای آموزش  بیماران است. ‏بهبود‎ ‎ارتباط موثر ‎با‎ ‎بیمار‎ ‎باعث‎ ‎توانمندشدن پرستاردر‎ ‎به‎ ‎دست‎ ‎آوردن‎ ‎اطلاعات‎ ‎و‎ ‎شناسایی‎ ‎مشکلات‎ ‎بیمار‎خواهد بود  مطالعه‎ ‎حاضر‎ ‎با‎ ‎هدف‎ ‎تعیین همبستگی موانع  آموزش و برقراری ارتبا ط  با  بیمار از دید پرستاران  بیمارستا ن های شهرجیرفت درسال1394‏ انجام‎ ‎شد‎.‎‏ ‏ روش: در این مطالعه توصیفی-  تحلیلی، 200 پرستار شاغل در بیمارستان های شهر جیرفت‏ به صورت تمام شماری سرشماری در سال 1394 وارد مطالعه شدند.  ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق دو  پرسشنامه که یکی با 27 گزینه در ارتباط با موانع آموزش به بیمار و دیگری با 30 گزینه مربوط به موانع برقراری ارتباط موثر پرستار- بیمار بوده است.روایی هر دو ابزار  با استفاده از روایی محتوا و استناد به منابع معتبر و  کسب نظرات از اساتید صاحب نظر تعیین شد. همچنین پایایی پرسشنامه ها   با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ  به ترتیب 86/0 r-  و 78/0 r-  تعیین گردید یافته ها: بر اساس نتایج ، ویژگیهای شغلی با میانگین و  انحراف معیار نمره  628/0  ±896/ 3 ‏‏، مهمترین مانع ارتباطی با بیمار بود. همچنین عوامل محیطی با میانگین و  انحراف معیار نمره   543/0 ± 36/ 4‏‏، مهمترین عامل از موانع آموزشی شناسایی گردید. ‎‏اگرچه با افزایش موانع آموزشی، موانع ارتباط با بیمار نیز افزایش یافت، ولی رابطه معنی دار بین دو گروه از موانع آموزشی و موانع مشاهد نگردید (05/0 p>).‏ نتیجه گیری : با توجه به نتایج، از مهمترین موانع و چالشهای اصلی در برقراری ارتباط آموزشی ، می توان  ویژگیهای شغلی محیطی را نام برد. پیشنهاد می گردد مدیران و برنامه ریزان بالینی با تمرکز بر کاهش موانع بر جلب مشارکت بیشتر پرستاران وتسهیل شرایط لازم برای آموزش بیماران اقدام نمایند.